Önceliklerimizi İyi Belirlemeliyiz

Bugün okudugum kısa bir yazıyı paylaşmak istiyorum,bu yazı kısa ancak hayattaki önceliklerimizi belirlemenin önemini gerçekten çok güzel şekilde ifade etmeyi başarmış  bence.Ben okurken bir daha düşündüm hayatta gerçekten ne önemli diye.Sizlerde nasıl bir tat bırakır bilemem  umarım güzel bir tat bırakır dimagınızda.Lafı fazla uzatmadan geçeyim yazıya:

Önceliklerimizi Test Etmeliyiz:

Kanserli hastalarla çalıştığım uzun yıllar boyunca kaç tanesinin bu krizi ve tehlikeyi değişim için bir fırsat kullandığını görmek  beni çok şaşırtmıştı."Kişisel gelişimden "başka bir şekilde ifade edilemeyecek çarpıcı dönüşümler  ve içsel değişimlerden bahsetmişlerdir:
Hayat önceliklerini yeniden düzenlemek :
önemsizi önemsiz olarak görmek
Özgürlük duygusu :yapmak istemedikleri şeyleri yapmamayı seçebilme .Hayatı emekliliğe  yada başka bir noktaya dek  ertelemek yerine  güçlübir o anda yaşama hissi.
Hayatın önemli gerçeklerini  canlı bir şekilde kabul etme,değişen mevsimler,rüzgar,dökülen yapraklar.

Sevilen kişilerle krizden önce olduğundan daha derin iletişime girmek.Krizden öncesine göre  daha az kişilerarası  korku,rededilmeyle ilgili daha az kaygı,risk almaya daha büyük isteklilik.
Senatör Richard Neuberger kanserden ölmeden kısa bir süre önce  şu değişiklikleri ifade etmişti:

"Dönüşü olmayacağını düşündüğüm değişiklikler oldu bende.Saygınlık ,politik başarı,mali durum gibi konular birden bire önemsiz hale geldi.Karım ve ben hastalığımın teşhis edilmesinden  bu yana hiç kavga etmedik.Eskiden onu diş macununu alttan sıkmak yerine üstten sıktığı,benim titiz iştahıma uygun  şekilde ikramda bulunmadığı,konuk listesini bana danışmadan hazırladığı ,kıyafetlere çok fazla para harcadığı için  azarlardım.Şu anda ya bu konuların farkında değilim  yada ilgisiz görünüyorlar.

Bunların yerini bir zamanlar öylesine kabul ettiğim  şeylerin yeniden takdir edilmesi aldı.Karımın arkadaşlığı,başucu lambamın  ışığı altında  bir kitap yada dergi okumak.Sanırım ilk defa  hayatın tadını çıkarıyorum.
Sonunda ölümsüz olmadığımı farkettim.
Sahte gurur,yapay değerler ve hoşlanılan  tepeden bakışlarla  en sağlıklı olduğum  zamanlarda bile  kendim uğruna  berbat ettiğim  bütün o olayları  hatırladığımda ürperiyorum.


Bence bu yazının kilit iki cümlesi

Sonunda ölümsüz olmadığımı farkettim.
Sanırım ilk defa hayatın tadını çıkarıyorum.